Content-type: text/html SEAlang Dictionary Searching native orthography for "អាត្ម"
17 items found
s   អាត្ម ʔaatmaʔ 1 n soul, self, individual. (S. ātma < ātman.) (see: អត្ត from the Pa. equivalent atta.)   14 relevant subentries: show all 14 leading
s   អាត្មក្រឹត ʔaatmaʔ ------ 1 to be self-made, accomplished by oneself
s   អាត្មគត ʔaatmaʔ kɔɔ tɑɑ 1 toward oneself, individually, personally.
s   អាត្មគត ʔaatmaʔ kɔɔ tɑɑ 1 to be individual, personal
s   អាត្មគ្រាហិន ʔaatmaʔ krie hǝn 1 person who is concerned only with self-interest. អាត្មគ្រាហិណី
s   អាត្មគ្រាហិន ʔaatmaʔ krie hǝn 1 selfish person អាត្មគ្រាហិណី
s   អាត្មឃាត ʔaatmaʔ kʰiet 1 suicide. អាត្មហន អត្តឃាត
s   អាត្មឃាត ʔaatmaʔ kʰiet 1 suicide
s   អាត្មជាត ʔaatmaʔ ciet 1 child
s   អាត្មជៈ ʔaatmaʔ ------ 1 child
s   អាត្មត្រឹត ʔaatmaʔ ------ 1 self-executed, self-done, selfmade.
s   អាត្មទ្រោហិន ʔaatmaʔ ------ 1 self-torturing, self-termenting. អត្តកិលមថានុយោគ
s   អាត្មទ្រោហិន ʔaatmaʔ ------ 1 self-mortification
s   អាត្មភាព ʔaatmaʔ pʰiep 1 body; person; personality, individuality
s   អាត្មហន ʔaatmaʔ haa nɔɔ 1 suicide
s   អាត្ម ʔaatmaʔ 1 n soul, self, individual អត្ត   14 relevant subentries: show all 14 leading
s   អាត្មក្រឹត ʔaatmaʔ ------ 1 to be self-made, accomplished by oneself
s   អាត្មគត ʔaatmaʔ kɔɔ tɑɑ 1 toward oneself, individually, personally.
s   អាត្មគត ʔaatmaʔ kɔɔ tɑɑ 1 to be individual, personal
s   អាត្មគ្រាហិន ʔaatmaʔ krie hǝn 1 person who is concerned only with self-interest. អាត្មគ្រាហិណី
s   អាត្មគ្រាហិន ʔaatmaʔ krie hǝn 1 selfish person អាត្មគ្រាហិណី
s   អាត្មឃាត ʔaatmaʔ kʰiet 1 suicide. អាត្មហន អត្តឃាត
s   អាត្មឃាត ʔaatmaʔ kʰiet 1 suicide
s   អាត្មជាត ʔaatmaʔ ciet 1 child
s   អាត្មជៈ ʔaatmaʔ ------ 1 child
s   អាត្មត្រឹត ʔaatmaʔ ------ 1 self-executed, self-done, selfmade.
s   អាត្មទ្រោហិន ʔaatmaʔ ------ 1 self-torturing, self-termenting. អត្តកិលមថានុយោគ
s   អាត្មទ្រោហិន ʔaatmaʔ ------ 1 self-mortification
s   អាត្មភាព ʔaatmaʔ pʰiep 1 body; person; personality, individuality
s   អាត្មហន ʔaatmaʔ haa nɔɔ 1 suicide
s   អាត្ម 1 ន. ( សំ. < អាត្មន៑; បា. អត្ត​ ) អាត្មា (ខ្លួន; ចិត្ត) ។ អាត្មា​ក្រឹត ដែល​នាំ​បណ្តាល​ពី​ខ្លួន​ឯង​ : ហេតុ​អាត្មក្រឹត, រឿង​អាត្ម​ក្រឹត ។ អាត្មគត (-គត់) ចំពោះ​ខ្លួន, ផ្ទាល់​ខ្លួន : ការ​អាត្មគត, ប្រយោជន៍​អាត្ម​គត ។ អាត្មគតិ ដំណើរ​ចិត្ត ។​ អាត្មគ្រា​ហិន អ្នក​ដែល​ឃើញ​តែ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន (បើ​ស្រ្តី​ជា អាត្មគ្រាហិណី ) ។ អាត្មឃាត ឬ អាត្មហន (-ហន់ ) អត្តឃាត ( ការ​សម្លាប់​ខ្លួន ) ។ អាត្មជៈ ឬ អាត្មជាត បុត្រ ( ប្រើ​បាន​ទាំង​បុត្រ​និង​បុត្រី ) ។ អាត្មទ្រោហិន ដំណើរ​ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​លំបាក​ហួស​ហេតុ ​( ដូច​យ៉ាង​ការ​បង្អត់​អាហារ​ខ្លួន​ជាដើម ) ។ ​វេវ. អត្តកិលម​ថា នុយោគ ។ អាត្មភាព អត្ត​ភាព, អាត្មាភាព ។ល។ -ត្មៈ សំ. ;បា.